نکاتی باید قبل از کاشت به آن توجه کرد：

نکات مهمی که قبل از کاشت پیاز زعفران باید به آن توجه کرد：

1. آب وهوای مناسب زعفران： زعفران گیاهی است نیمه گرمسیری و در نقاطی که دارای زمستانهای ملایم و تابستان گرم و خشک باشد بخوبی می روید. مقاومت زعفران در مقابل سرما زیاد است و لیکن چون دوران رشد آن مصادف با پائیز و زمستان و اوایل بهار است طبعا به هوای مناسب و معتدلی نیاز دارد. در دوره خواب یا استراحت گیاه (تابستان) بارندگی یا آبیاری برای آن مضر است بنابراین کشت و کار آن در مناطق گیلان و مازندران و مناطق گرم جنوب کشور معمول نیست. اراضی آفتاب گیر و بدون درخت که ضمنا در معرض بادهای سرد نیز نباشد برای رشد زعفران مناسب است. با این وجود در برخی از روستاهای بیرجند و قاین در زیر سایه بوته های زرشک و درختان بادام که در تابستان کمتر آبیاری می شوند کاشته می شود.
2.  دمای مورد نیاز زعفران：حداکثر دمای این گیاه بین35_40 درجه سانتی گراد و در ارتفاع بین 1300_2300 متر از سطح دریا عملکرد خوبی را نشان داده است.
3. خاک مناسب کاشت زعفران：از آنجاییکه پیاز زعفران مدت نسبتا زیادی (7 - 5 سال) در زمین می ماند. خاک زمین باید سبک یا ترکیبی از شن و رس باشد که پیاز بتواند در این مدت علاوه بر تامین مواد غذایی، در مقابل شرایط خاص منطقه ای نیز مقاومت نماید.بنابراین جهت رشد و نمو مناسب گیاه و تولید محصول مرغوب و مطلوب زمین های حاصلخیز و زهکشی شده بدون درخت با خاک(لومی، لیمونی، رسی و شنی) و آهک دار که Ph آن6_8 مناسب هستند                                                          نکته؛برای اصلاح خاکهای سنگین میتوانید از کود دامی پوسیده به مقدار ۱۵_۲۰تن در هکتار استفاده کرد.
4. مقدار پیاز زعفران در هکتار： مقدار پیاز زعفران در کاشت کپه ای یا سنتی  5_7تن در هکتار  ودر کاشت ردیفی یا مکانیزه 8_10 تن در هکتارفرق می کند.
5. فواصل کاشت و عمق کاشت： فواصل کاشت معمولا  20سانتی متر از هر طرف می باشد.و ارتفاع کاشت نیز  ۱۵-۲۰سانتیمتر می باشد, گفتنی است که در تحقیقات  انجام شده بهترین پیازها، پیازهایی با اندازه بیشتر از 8  گرم بود.                                                                  نکته：زعفران در زمین هاییکه دارای قلوه سنگ یا علف  های هرز یا مواد آلی پوسیده نشده باشد محصول خوبی  نمی دهد.و در زمینی که قبلا زعفران کاشت شده تا ۱۵  سال نمیتوانید هیچ محصولی بکارید
6.   تهیه زمین： در تهیه زمین به منظور کاشت زعفران لازم      است توجه و دقت خاصی معمول شود ابتدا در فرصتهای مناسب در پائیز یا زمستان زمین مورد نظر را    شخم عمیق می زنند درصورتیکه شرایط مناسب نبوده یا دسترسی به تراکتور مقدور نباشد می توان شخم را در   پایان بهار یا اوایل تیرماه نیز انجام داد.در تهیه زمین  بطریق سنتی در اوایل بهار پس از قطع بارانهای بهاره زمین را با گاوآهن شخم می زنند بعد از 15 - 10 روز        مجددا به شخم زمین اقدام می کنند و اگر زمین دارای     کلوخ باشد گاوآهن را باز کرده و کلوخ ها را با استفاده از    ماله خرد می کنند بعد از دو یا سه هفته مجددا زمین را   دوبار در جهات عمود بر هم شخم می زنند قبل از شخم    سوم برای هر 100 متر مربع زمین حدود ۱۵۰_۲۰۰کیلوگرم  کود حیوانی پوسیده پخش می نمایند کشاورزان بخوبی دریافتند که شخم های مکرر صرفنظر از تهیه بستر           مناسب کشت زمین را تا حدودی از وجود علف های هرز  پاک می سازند.        در این طریق زمین کرت بندی شده و  طول و عرض کرتها را نسبت به شیب زمین و قدرت آب  تعیین می کنند. معمولا عرض و طول کرتها در حد بین  4*10 تا 100*10 متر می باشد در زراعت مکانیزه زعفران  زمین را در پاییز سال قبل از کشت با گاوآهن شخم عمیق  می زنند در بهار پس از قطع بارانهای بهاری خاک را با انجام  شخم متوسط ضمن سله شکنی از وجود علفهای هرز پاک  می کنند در مرداد یا شهریور پس از پخش ۱۵_۲۰تن کود  حیوانی پوسیده و 200 کیلوگرم فسفات آمونیوم  زمین را بصورت فارو در میاورند و برای کشت آماده می  کنند. (البته متخصصین تغذیه ای توصیه می کنند که  حدود 250 کیلوگرم سولفات پتاسیم نیز در این مرحله با  خاک مخلوط گردد) 
7.  انتخاب پیاز زعفران： پیازهای انتخابی باید درشت تر،  سالم تر و بدون زخم و خراشیدگی و عاری از هر نوع  بیماری و با متسط ۸گرم به بالا باشد.پیازها بهتر است قبل  از کاشت با سموم قارچ کش از قبیل سرزان، سری تیزان و  گرامنیون و مانکوذب,ذینب و غیره به نسبت 500 - 300  گرم سم برای یکصد کیلو پیاز بر علیه بیماریهای قارچی  ضد عفونی شوند.                                                            نکته： در موقع کاشت بهتر است پولک یا لایه خشک کف  پیاز به همراه مقداری از پوسته آزاد روی پیاز جدا شوند تا  جذب آب بوسیله پیاز آسانتر و جوانه زدن آن سریعتر انجام شود.

خاک مناسب کشت زعفران

ً از آنجائیکه پیاز زعفران مدت نسبتا زیادی یعنی 8-9 سال در زمین میماند،

خاک زمین باید متوسط تا نیمه سنگین و با زهکش خوب و مناسب باشد. بنابراین

بهترین خاک لومی یا رسی شنی محسوب میشود. متغیرهایی که بیشترین تأثیر را بر

عملکرد گیاه زعفران دارند عبارتند از میزان ماده آلی، فسفر قابل جذب، ازت معدنی

و پتاسیم تبادلی.

ماده آلی خاک علاوه بر تأمین مواد غذایی باعث بهبود خواص فیزیکی خاک و

بهبود وضع ساختمان و کاهش شستشوی مواد غذایی میگردد. بنابراین افزایش

مواد آلی باعث افزایش محصول نیز میشود.

با افزایش پتاسیم تبادلی و کاهش شوری آب، عملکرد زعفران بیشتر میشود.

بنابراین نباید شوری خاک و آب بیشتر از 4 هزارds/m باشد. زیرا با افزایش بیش

از حد شوری، عملکرد زعفران به شدت کاهش یافته و در صورت افزایش فسفر قابل

استفاده، عملکرد زعفران کمتر میشود.

pH خاک زعفران باید بین 7-8 باشد. زمین زعفران نباید دارای قلوه سنگ،

علفهای هرز، شور و فقیر باشد.

ضدعفونی پیاز قبل از کاشت：

ضدعفونی پیاز

قبل ازکاشت

باتوجه به الودگی درصدزیادی از مزارع به کنه وقارچ ودرنتیجه،واردشدن پیازهای الوده به بازار به نظرمیرسد اقدامات لازم جهت پیشگیری وکنترل آفات ضروری باشد که به نکاتی اشاره میکنیم

قدم اول عدم استفاده ازکودهای دامی استریل نشده(فراوری نشده)هست

کودهای دامی هرقدرهم پوسیده باشن بازهم بسترمناسبی برای رشد وطغیان قارچ ها هستند.... پس حتما قبل ازمصرف کودهای دامی را فراوری واستریل کنید

گام مهم بعدی،ضدعفونی کردن پیازها قبل ازکاشت با محلولهای قارچ وکنه کش میباشد..  

ساده ترین روش برای اینکار به شرح ذیل میباشد...

ابتدا پیازهارا تمیز و نقره ای کنید

سپس چندتا بشکه اماده کنید و داخل بشکه هاراتا80درصد ظرفیت آب بریزین

و سموم قارچ وکنه کش را باتوجه به حجم اب داخل ان اضافه کنید(در رعایت دوزمصرف دقت شود)ومحلول آب و سم را خوب هم بزنید...

پیازهای تمیزشده وعاری از خاک را داخل کیسه بریزین و سرکیسه را با طناب ببندین و بزارین اهسته داخل بشکه...

و زمان را محاسبه کنید پس از زمان لازم (۸ تا ۱۰ دقیقه

که بسته به دوز و نوع سم متفاوته و ازفروشنده بپرسین دوز و زمان رو حتما)

کیسه پیاز را بیرون بکشین و سریع پیازهارا خارج کنید و پهن کنید روی سطح تمیز وعاری از خاک(مثلا بسترماسه بادی)..

بهمین راحتی پیازهای شما ضدعفونی شده اند.

و بعد اقدام به کاشت نمایید.

انتخاب پیاز زعفران و تاریخ کاشت آن：

ا

حداث مزارع جدید زعفران فقط بوسیله پیاز آن مقدور بوده زیرا زعفران گیاهی

عقیم است و بذر تولید نمی کند. تهیه و انتخاب پیاز مرغوب جهت کشت در ایجاد و

گسترش کشت حائز اهمیت است.

اندازه پیازهای زعفران بین1-20 گرم متفاوت است. جهت کشت زعفران

میبایست پیازهای بالاتر از 8 گرم را انتخاب نمود زیرا پیازهای درشت نه تنها در

همان سال اول عملکرد مزرعه را بالا میبرند بلکه از طریق بچه زایی بیشتر و تولید

پیازهای درشت تر ظرفیت گل آوری و عملکرد مزرعه را برای سال بعد نیز افزایش

می دهد.

پیاز نباید آبکن باشد و از زمان کندن پیاز از مزرعه مادر هر چه زودتر کشت گردد

بهتر است. چنانچه پس از کندن پیاز از زمین مادری زمین آماده نباشد، باید پیازها را

در محل سرد و در سایه که خنک باشد به ارتفاع 20-30 سانتیمتری نگهداری نمود.ب

پیازهای انتخابی باید جوان، عاری از آفات، امراض و بدون زخم و خراشیدگی باشد

و در صورت امکان جهت کشت ضد عفونی شوند. جهت ضد عفونی پیازها 500-300

گرم سم قارچ کش از قبیل سرزان، تری تیزان و گرامینون به ازای یکصد کیلوگرم پیاز

استفاده میشود. در موقع کاشت بهتر است پیازها سورت شده و پولک و مقداری

از الیاف پیازها جدا شوند تا جذب آب بوسیله پیاز آسان تر و جوانه زدن سریعتر

شود.

بهترین زمان کشت پیاز با توجه به فیزیولوژی رشد پیازها خرداد ماه است ولی

چنانچه زمان را از دست دادیم، شهریورماه و مهرماه کشت میگردد.

اگر کشت در خرداد ماه انجام گیرد، پیازها هنگامی که خواب هستند در زمین

مستقر شده و در سال اول محصول خوب تولید خواهد شد ولی اگر در شهریور ماه و

مهرماه کشت گردد، تولید زعفران کاهش خواهد یافت و بهتر است در ماههای تیر و

مرداد که هوا خیلی گرم است، زعفران کشت نگردد؛ زیرا ممکن است رطوبت پیازها

از بین برود و صدمه ببینند.

مقدار پیاز جهت کاشت در یک هکتار زمین بسته به ریزی و درشتی متفاوت است

و چنانچه پیازها درشت تر از 8 گرم باشد، بین 6-8 تن پیاز لازم است.

خسارت موش به مزرعه زعفران و روشهای مبارزه با آن：

آفات مزارع زعفران :  

موش ها مهم ترین جوندگان خسارت زا در مزارع زعفران هستند که در ادامه به موش کور، موش کوهستانی ، موش خانگی و موش صحرایی اشاره می شود.

موش کور ：

جثه این حیوان نسبتا کوچک تا متوسط و طول بدن آن 14 - 11 سانتی متر و دم آن خیلی کوتاه می باشد. چشم ها خیلی کوچک بوده و اغلب زیر موها پنهان است. رنگ بدن تیره و قسمت فوقانی سر خاکستری تیره یا خرمایی رنگ است. 

زمان فعالیت آن در طول کل سال است. 

نحوه خسارت :

این حیوان در مزارع زعفران معمولا از بُنه های زعفران تغذیه می کند.

خسارت مهم موش کور بیشتر لانه کنی و حفر سوراخ های زیاد می باشد که در نتیجه باعث خرابی زمین می شود.

کنتر

در صورت مشاهده این جانور در مزارع زعفران، باید به سرعت اقدام به مبارزه با آن نمود، چرا که این حیوان به سرعت زاد و ولد کرده و می تواند در مدت کوتاهی مزرعه زعفران را از بین ببرد.

مناسب ترین روش کنترل موش کور، استعمال سموم گازی بویژه قرص فوستوکسن می باشد. در این روش ابتدا همه ی سوراخ های قابل مشاهده در مزرعه را بطور کامل مسدود کرده و بعد از چند روز که موش ها مجددا بعضی از سوراخ ها را باز کردند ، مشخص می شود که لانه های فعال کدام سوراخ ها هستند. سپس در مدخل ورودی هر سوراخ فعال ، 2-1 عدد قرص قرار داده و سپس سوراخ ها را می بندند که در نتیجه تصعید قرص ها ، موش ها در مدت کم از بین می روند.

قرار دادن طعمه مسموم فسفردوزنگ در مسیر رفت و آمد موش نیز باعث از بین رفتن آن می شود. آب انداختن درلانه های جانور و انتظار بیرون آمدن و کشتن موش ، از دیگر راه های کنترل آن است. دود دادن از طریق اگزوز موتور نیز که یک روش کلی و سنتی است، درکنترل انواع موش ها می تواند موثر باشد. همچنین وارد کردن گاز کپسول خوراک پزی به درون لانه موش ، از دیگر راه های کنترل آن است.

 موش کوهستانی ：

بیشتر در نواحی کوهستانی و یا در دامنه های کوه زندگی می کند.

طول بدن آن 12 تا 15 سانتیمتر است. رنگ پوست بدن در پشت ، خرمایی مایل به خاکستری قدری با رنگ اخرایی است. موهای انتهایی دم در سطح فوقانی، سیاه تیره رنگ است.

نحوه خسارت :

موش کوهستانی نیز مانند موش کور از پیاز زعفران استفاده کرده و خسارات زیادی به مزارع وارد می کند.

روش کنترل : 

راه های کنترل آن مشابه موش کور است. 

موش خانگی : 

جوندگان کوچکی هستند که بعضا درخانه‌ها زندگی می‌کنند و باعث خسارت به محصولات کشاورزی و خوراکی‌ها می‌شوند. رنگ بدن آنها قهوه ای روشن و خاکستری است. دم این حیوان به اندازه بدن آن است. 

این حیوان بیشتر در شب فعالیت کرده و عمر متوسط آن 12 - 9 ماه می باشد.

نحوه خسارت :

فعالیت این حیوان خیلی خفیف ومحدود بوده و به صورت خوردن علف ها و برگ زعفران نمود پیدا می کند.

 کنترل :

استفاده از طعمه مسموم فسفر دوزنگ با علف یا گندم ، به کار بردن کلرات و تله گذاری!

موش صحرایی： 

این جانور نسبتا درشت و طول بدن آن 16 و دم آن 19 سانتی متر است. رنگ آن تیره و سیاه رنگ و دم بدون مو و تقریبا دراز است.

 میزان زاد و ولد آن زیاد و تا 5 نسل در سال دارد و در هر نسل نیز 5 تا 10 بچه می زاید. طول عمر این جانور 3 تا 4 سال است.

 نحوه خسارت :

این موش در صورتی که به مزارع زعفران حمله کند، بیشترین تغذیه را از برگ های زعفران می کند. 

کنترل :

استفاده ازتله و قرار دادن طعمه مسموم در مسیر رفت و آمد موش ، از راه های مبارزه با آن است. طعمه مسموم می تواند از مخلوط خمیر با سم استرکنین و خرده شیشه باشد. همچنین می توان از مخلوط دانه گندم ، روغن پارافین و سم فسفر دوزنگ استفاده کرد. برای درست کردن این سم، ابتدا گندم را با روغن مخلوط و چرب کرده و سپس به تدریج گرد فسفر دوزنگ را روی آن ریخته و به تدریج با هم مخلوط می کنند.

☎️ تماس با ما ۰۹۱۵۶۰۳۴۳۴۵